ALBATROSO

Ŝ. Baudelaire, tr. de Tatjana Auderskaja

Dum longa navigad’

Devoras splen’ matrosojn,

Enue pasas temp’ –

Kaj por amuzi sin

Birdegojn de la mar’ –

Majestajn albatrosojn –

Kaptadas ŝipanar’,

Ludante kun destin’.

Heroldo de ĉiel’,

La reĝo de l’ lazuro,

Li ŝvebas en aer’

Kun gajo kaj delic’,

Kaj sekvas ŝipon li

Libere, en plezuro,

Sed falas al ferdek’,

Kaptita pro kapric’.

Kaj jen flugiloj du

Per kiuj dum tempesto

La nubojn ŝiris li

Kun fulmoj en konkur’,

Humile sternas sin

Post la senhelpa besto,

Kaj ĉiuj mokas lin,

Ĝuante pro tortur’.

Spirito de liber’,

Li iĝis homa predo.

Fluginta kiel vent’ –

Li lamas sur ferdek’.

Kaj henas ĉiuj dum

La fum’ de cigaredo

Incitas ĝene lin,

Blovita al la bek’.

Dum longa navigad’

Devoras splen’ matrosojn,

Enue pasas temp’ –

Kaj por amuzi sin

Birdegojn de la mar’ –

Majestajn albatrosojn –

Kaptadas ŝipanar’,

Ludante kun destin’.