Kanto el poemo «Junona i Avosj»

* * *

Vi min dum mateniĝo vekigos,

Vi senŝua al sojlo eliros,

Kaj neniam plu vi min ekvidos,

Kaj senĉese pri mi vi sopiros.

Vin kaŝante de vento glacia

Mi prokrastos, sen povo ekspiri:

Mi sur ter’ vin revidos neniam,

Kaj pri vi mi ne ĉesos sopiri.

Du ĉerizoj enlarme dronitaj

Min postsekvos en voj’ nigra mia.

Sed reveni – malbona indico,

Mi sur ter’ vin revidos neniam.

En sonore malplena animo

Nur du frazoj aŭdiĝos deliri:

«Mi sur ter’ vin revidos neniam,

Kaj pri vi mi ne ĉesos sopiri».

 Traduko de T. Auderskaja