Tatjana AUDERSKAJA

INFANAJ  POEMETOJ

Sur nia abieto

En granda ora nuks‘

Sidadis en kvieto

La gnomo sen haluks‘.

Li iam kruron ŝovis

En fendon inter ŝel‘;

Subite vent‘ ekblovis,

La nukson rude movis –

Fatalis la ŝancel‘!

De tiam nia gnomo

El sia bela domo

Ne iras por promen‘:

Li sidas kaj kantadas,

Fabelojn rakontadas

Al pigo kaj ermen‘.

El tiuj ĉi fabeloj

Jen estas la plej belaj:

ABIETO

En la val‘ abio staris,

Olda estis ĝi kaj knaris...

Kun hakilo venis hom‘...

Jen abio en la dom

Lumas ornamita, ĝoja

Por Anton‘ kaj lia Zoja.

* * *

Mornas ŝtormo per murmur’:

Mor-mor-mor, mur-mur-mur.

Nun nin savos nur la kur’;

Mor-mor-mor, mur-mur-mur.

Ondoj glitas laŭ la spur’

Kvazaŭ katoj en la kur’,

Persekutas en konkur’

Nin per langoj el velur’…

Malsekiĝos ni ĝisoste

Kaj revenos hejmen poste.

Panjo diros: “En futur’

Vi al maro – ne mur-mur!”