Tatjana AUDERSKAJA

Al KONATA PENTRISTO

Pentristo apud fenestro,

Pentrestro apud montrilo

Rigardas per longa rigardo

Al Primorskij bulvardo

Kaj vidas arbedojn florajn,

Teatrajn kupolojn glorajn,

Blankantajn ŝipojn en maro,

Grizplatojn de la Ŝtuparo,

Kaj super ĉio, senlima,

Penetris lian animon

Klara ĉiela blueco –

Amika mesaĝ’ de Odeso.

Magistro kaj grandmaestro,

L’Pentristo, de la fenestro

Foriras al pentrostablo

Kaj el tuta sia kapablo

Komencas pentri portreton

De sia propra persono,

Ĉar sole ĝin li ne vidis

En ĉirkaŭanta mondo.