Pentristo apud fenestro,

Pentrestro apud montrilo

Rigardas per longa rigardo

Al Primorskij bulvardo

 

Kaj vidas arbedojn florajn,

Teatrajn kupolojn glorajn,

Blankantajn sxipojn en maro,

Grizplatojn de la Sxtuparo,

 

Kaj super cxio, senlima,

Penetris lian animon

Klara cxiela blueco –

Amika mesagx’ de Odeso.

 

Magistro kaj grandmaestro,

L’Pentristo, de la fenestro

Foriras al pentrostablo

Kaj el tuta sia kapablo

 

Komencas pentri portreton

De sia propra persono,

Cxar sole gxin li ne vidis

En cxirkauxanta mondo.